Jedną z dwóch nowych twarzy w zespole Unii Tarnów jest Kim Nilsson. Transfer Szweda do teamu Tomasza Proszowskiego był nieco niespodziewany. Skąd pomysł zespołu spod znaku Jaskółki?
![]()
Reprezentant Szwecji nie miał zbyt wieli okazji do ścigania się w Tarnowie-Mościcach. Jak sam przyznaje, kojarzy jedynie zawody młodzieżowe. Jednym z takich występów był finał Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów w 2009 roku, kiedy to udało mu się wywalczyć ledwie trzy punkty (1,1,0,1,0) i zajął dopiero czternaste miejsce. W bezpośrednich pojedynkach przywoził za swoimi plecami Linusa Sundströma oraz Michala Dudka. – Jeździłem w Tarnowie jeszcze jako junior, w jakichś zawodach eliminacyjnych. To było tak dawno temu, że niewiele z tego pamiętam. Ten tor uchodzi za taki zagadkowy, wręcz zdradliwy. Myślę, że to bardzo dobry owal dla miejscowej drużyny i zawodników kiedy się już w niego wkręcisz i znajdziesz odpowiednie ustawienia. Z niecierpliwością czekam aż będę mógł tu potrenować i dopasować się do mojego nowego domowego toru – mówi na łamach klubowego serwisu nowy nabytek Unii.
Za Kimem Nilssonem przyzwoity sezon, lecz na pewno z niedosytem. O ile w ojczyźnie wiodło mu się naprawdę dobrze, o tyle w Polsce pojechał ledwie w trzynastu biegach w barwach Zdunek Wybrzeża Gdańsk, w których wywalczył szesnaście punktów i bonus. – W sezonie 2020 chciałbym wciąż ulepszać to, co założyłem sobie przed sezonem 2019. Miałem świetny sezon w Szwecji i słabszy w Polsce. Jestem jednak przekonany, że to doświadczenie pozwoli mi na lepsze przygotowanie na zbliżający się sezon. W 2019 roku do składu wskoczyłem w zasadzie w połowie sezonu. Musiałem w bardzo krótkim czasie skompletować wszystko czego potrzebowałem do startów z dwoma kompletnymi motocyklami włącznie. To nie jest proste, a wręcz stresujące. Teraz mam na to więcej czasu i myślę, że to będzie właśnie klucz do tego, żeby moja dyspozycja była lepsza.
Żużlowiec na brak zainteresowania swoją osoba narzekać nie mógł. Dość długo zwlekał z podjęciem ostatecznej decyzji. Ostatecznie wybór padł na Unię Tarnów. – Od początku słyszałem dobre rzeczy o klubie z Tarnowa. Później im więcej rozmawiałem z przedstawicielami klubu, tym czułem się bardziej komfortowo. Te wszystkie informacje, które docierały do mnie były naprawdę dobre, dlatego ta decyzja nie była wcale trudna. Kiedyś jeździliśmy z Peterem jeden sezon w Lakeside. Łatwo mi więc wybrać odpowiedni numer w telefonie i zapytać o kilka spraw. Peter wypowiadał się bardzo dobrze zarówno o klubie jak i o kibicach. Podkreślił, że atmosfera w drużynie jest fantastyczna, więc… jestem tutaj.
Aby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News
Obserwuj nas!
