Niektórzy z nich kibiców bawią, inni przyrastają do danego zespołu na lata. Wszystkich sponsorów tytularnych łączy jedno – spory dopływ gotówki, który przekonuje klub do wpuszczenia obcej firmy do nazwy drużyny.
![]()
Taka forma promocji (firma pojawia się w każdym oficjalnym przekazie dotyczącym klubu, a także w mediach) oczywiście sporo kosztuje. Sponsoring tytularny jest więc najdroższą, ale zarazem zdecydowanie najbardziej efektywną formą promocji swojego biznesu w speedwayu. Sporo firm pojawia się więc na sezon lub dwa, a gdy marka stanie się wystarczająco rozpoznawalna – wraca do skromniejszej formy dotowania żużla. Ale… jak to się właściwie zaczęło?
Za czasów PRL-u również zdarzało się, że lokalne zakłady pracy wykładały sporo pieniędzy na sport. Wtedy działało to jednak trochę inaczej, zatem raczej nikt nie traktuje Apatora czy Falubazu jako sponsora tytularnego w dzisiejszym rozumieniu. Ostatni głośny konflikt zielonogórskiego klubu ze spółką Falubaz Polska najlepiej zresztą pokazuje, że to dwa zupełnie różne podmioty. O początkach tej formy dotowania drużyn można więc mówić dopiero w latach dziewięćdziesiątych.
Konkretnie – w roku 1991, gdy zmieniły się nazwy zespołów ligowych z: Tarnowa, Opola, Rzeszowa, Zielonej Góry i Wrocławia. Ten ostatni z wymienionych ma zresztą od tamtego momentu tego bądź innego sponsora tytularnego przez cały czas, zatem sezon 2019 jest już 29. z rzędu. Początkowo była to firma Aspro (1991–1992), później Polsat (1993–1996). W 1996 roku do Polsatu dołączyła firma Atlas, która zastąpiła w nazwie klasycznie znajdującą się tam Spartę. Mariaż WTS-u z Atlasem trwał 14 lat bez żadnej przerwy, co także jest rekordem. Być może pobiją go sami wrocławianie, gdyż firma Betard jedzie razem z nimi 10. sezon z rzędu.
Innym przykładem wiernego sponsora jest rafineria Lotos, która przez dwie dekady pod różnymi nazwami intensywnie wspierała żużel w Gdańsku. Łącznie w ten sposób udało się uzbierać 18 sezonów, co także jest rekordem, choć w tym wypadku nie było zachowanej ciągłości. Kilka lat temu jej miejsce zajął Tadeusz Zdunek, który oprócz dokonywania sporych inwestycji pełni także rolę prezesa Wybrzeża Gdańsk. Podobnie sytuacja wyglądała chociażby w Rzeszowie, gdzie rządziła Marta Półtorak z Marmy Polskie Folie, a także w Toruniu, gdzie właściciel Roman Karkosik promował w nazwie klubu Unibax.
Z drugiej strony są kluby, w których zmiany nazwy są bardzo regularne. Trzy ośrodki uzbierały już w swojej historii dwucyfrową liczbę sponsorów tytularnych. Przoduje tutaj Włókniarz Częstochowa, który poza dłuższymi epizodami z firmami Malma i Złomrex z żadną marką nie wytrzymał dotąd więcej niż dwa sezony. Pod Jasną Górą wiązali się dotąd z 12 różnymi sponsorami tytularnymi. Jednego mniej mieli dotąd w Gorzowie, a „dwucyfrówką” od tego roku mogą pochwalić się też w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie do listy dołączyły ostatnio dwie marki – Arged i Malesa.
Spośród polskich klubów najdłużej przed umieszczeniem sponsora tytularnego w nazwie drużyny bronili się w Lesznie. Dopiero od sezonu 2013 taką formą wsparcia „Byki” zostały objęte przez firmę Fogo. Jak więc łatwo wyliczyć, współpraca Unii z tą marką trwa już siódmy rok. Jest także w naszych rozgrywkach jeden zespół, który nigdy nie wpuścił obcej firmy do swojej nazwy. To łotewski Lokomotiv Daugavpils.
Sponsorzy tytularni w poszczególnych ośrodkach na przestrzeni lat:
Wrocław – 4 sponsorów tytularnych, 29 sezonów (najdłużej: Atlas 1996–2009)
Zielona Góra – 8 sponsorów tytularnych, 26 sezonów (najdłużej: Polmos 1995–2001)
Toruń – 6 sponsorów tytularnych, 26 sezonów (najdłużej: Unibax 2007–2014)
Gdańsk – 2 sponsorów tytularnych, 25 sezonów (najdłużej: Rafineria/Lotos 1992–1997; 1999–2000; 2003–2012)
Rzeszów – 7 sponsorów tytularnych, 23 sezony (najdłużej: Marma Polskie Folie/Marma 2004–2014)
Częstochowa – 12 sponsorów tytularnych, 22 sezony (najdłużej: Malma 1996–2001)
Gorzów – 11 sponsorów tytularnych, 21 sezonów (najdłużej: Pergo 1996–2002)
Bydgoszcz – 7 sponsorów tytularnych, 15 sezonów (najdłużej: Jutrzenka 1993–1999)
Grudziądz – 7 sponsorów tytularnych, 15 sezonów (najdłużej: MRGARDEN 2015–2019)
Lublin – 5 sponsorów tytularnych, 14 sezonów (najdłużej: Sipma 2002–2005; 2007)
Gniezno – 8 sponsorów tytularnych, 13 sezonów (najdłużej: Trilux 1998–1999; Fular 2005–2006; Lechma 2011–2012; Carbon 2013–2014; Car Gwarant 2018–2019)
Opole – 6 sponsorów tytularnych, 13 sezonów (najdłużej: Noban 1999–2002)
Ostrów Wlkp. – 10 sponsorów tytularnych, 12 sezonów (najdłużej: Lazur 2006–2009)
Piła – 5 sponsorów tytularnych, 10 sezonów (najdłużej: Euro Finannce 2017–2019)
Kraków – 3 sponsorów tytularnych, 10 sezonów (najdłużej: Realbud 1993–1996; Instal 2013–2016)
Poznań – 5 sponsorów tytularnych, 9 sezonów (najdłużej: Milion Team 2006–2009)
Rawicz – 4 sponsorów tytularnych, 8 sezonów (najdłużej: Rawag 2011–2015)
Tarnów – 2 sponsorów tytularnych, 7 sezonów (najdłużej: Tauron Azoty/Azoty Tauron/Grupa Azoty 2010–2012; 2014; 2017–2018)
Leszno – 1 sponsor tytularny, 7 sezonów (Fogo 2013–2019)
Krosno – 2 sponsorów tytularnych, 4 sezony (Leżajsk 1525 1998–1999; Judyta 2001–2002)
Rybnik – 3 sponsorów tytularnych, 3 sezony (Roger 1997; Energo Invest 1999; PGG 2019)
Łódź – 2 sponsorów tytularnych, 2 sezony (Sansot 1999; Inter Commerce 2000)
Machowa – 1 sponsor tytularny, 2 sezony (Rolnicki 1992–1993)
Źródło: inf. własna / archiwum: speedwayw.pl
Aby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News
Obserwuj nas!
FINAŁ Indywidualnego Pucharu Polski 85-140cc w Wawrowie
Puchar MACEC w Pardubicach
4. runda Extraligi w Žarnovicy
