Strona główna » Felietony » Ułańska szarża (2): Kibic wędrowny (notatki na nowy sezon)

Żużel: Ułańska szarża (2): Kibic wędrowny (notatki na nowy sezon)

Felietony

31 marca 2018 Ten artykuł przeczytasz w 9 minut

Joanna Krystyna Radosz

Lecę do Moskwy. To takie miasto, które jest absolutnie cudowne mimo tego, że nie ma żużla. Ale fakt faktem, z żużlem jego cudowność wysadziłaby skalę. A przed odlotem myślę o tych wszystkich wyjazdach i wylotach, które w domyśle miały choć promil metanolu.

W zeszłym roku w Gdańsku, kiedy czekałam na IMME, poznałam Pana Jacka. Tak się przedstawił, czy faktycznie ma na imię Jacek – diabli go wiedzą. Dobrze, że się przedstawił, człowiek musi się jakoś nazywać, żeby dało się o nim opowiedzieć. Pan Jacek był człowiekiemw wieku średnim, czyli ze średnio dekadą do emerytury. Był też kibicem żużla od „niepamiętnych czasów”, co potwierdzała jego bogata wiedza na temat historii gdańskiego speedwaya oraz deklarowana trzycyfrowa liczba zaliczonych meczów na koncie.

Pozazdrościłam gorąco takiego kibicowskiego doświadczenia, ale Pan Jacek, speszony, oznajmił zaraz, że w sumie to nie ma czego, bo poza Gdańskiem był tylko na meczach wyjazdowych Wybrzeża, a widział na tych wyjazdach tyle, co sektor gości i czasem jakiś obiad w knajpie, a i to zawsze w pośpiechu. Nie to, co ta młodzież, co po całym świecie śmiga, zwiedza stadiony, niechby nawet nie czuła szczególnego przywiązania klubowego. Ale niech jeździ. Niech poznaje. A on to już stary jest.

Stary czy młody, niech też jedzie, jeśli tylko może. Znamy wszak prawdę, iźli podróże kształcą. Te żużlowe również – i niech to będzie nawet podróż za miedzę. Żużel smakuje zupełnie inaczej w Bydgoszczy niż w Toruniu, chociaż to raptem niecała godzina drogi polską koleją. Atmosfera w Lesznie od atmosfery we Wrocławiu różni się niczym aparycja Antonio Lindbäcka od Fredrika Lindgrena.

Stadiony nie bywają rodzaju nijakiego. Każdy ma swój charakter. Wrocław? Nie, nie rozmawiajmy o torze we Wrocławiu, ten temat już został przerobiony na wszystkie sposoby. Ale sam stadion – potęga, majestat, a zieleń wokół tylko dodaje mu charakteru. Żużel we Wrocławiu to wielkie święto, ale nie impreza w piątek w klubie, tylko bankiet, na który przychodzisz w garniaku i pod krawatem. Przy wodopoju luzujesz krawat, kiedy nikt nie patrzy, czasem odbiegasz od przyjętego ogólnie savoir-vivre’u, ale szybko wracasz do zdyscyplinowanego krzyczenia wraz z innymi, w jednym rytmie i tego samego hasła. Podobnie jest w Warszawie w ten jeden wieczór roku, kiedy Warszawa zna żużel. Tylko że tam znów mamy pretensje do wielkiego świata, klasę średnią z aspiracjami do arystokracji i kuriozalne sushi na stadionie. To jakbyś jadł homara w majonezie, oczywiście odpowiednim zestawem sztućców, a w duchu marzył o schabowym z ziemniakami. Taka konwencja. W obu tych miejscach bycie na żużlu zdaje się niekiedy ważniejsze od samych przejść na torze – oczywiście póki tor się nie rozsypie. Lecz nawet wtedy należysz do grupy, nie jesteś na tym bankiecie sam, masz swoje stado, a potrzeba przynależności to to, co należy zaspokajać zaraz po potrzebach fizjologicznych.

Sam żużel mało ważny bywa też w Pradze, na pięknej Markecie z widokiem na zabytkową praską architekturę. Ale o ile Wrocław czy Warszawa to gala na zaproszenie, o tyle Marketa jest ową piątkową imprezą w klubie, oldschoolową, ot, dancing zamiast dyskoteki. Obowiązkowo z czeskim piwem. Bez krawatów wpuszczają też na Motoarenę, większy luz, większa impreza, ale wciąż najwyższa półka żużla. I z torem, na którym się dzieje niezależnie od pogody, fazy księżyca czy nastroju księgowego.

Nie ma miejsc lepszych i gorszych na żużel, tak jak nie ma lepszych i gorszych kultur. Są takie, z którymi czujemy jedność, takie, które intrygują nas swoją odmiennością, i takie, których fenomenu nie rozumiemy. To całkiem naturalne. Na mój stadion, którego nie rozumiem, jeszcze, przyznaję, nie trafiłam. Chętnie wróciłabym nawet do Bydgoszczy, choć byłam tam raz, siedziałam na łuku i widziałam zaledwie kaski zawodników (proszę tu nie oskarżać o lżenie Bydgoszczy, mimo długości toruńskiego epizodu w życiorysie darzę szczególną sympatią sąsiadów zza miedzy). Kolektywna dusza wrocławskiego speedwaya to coś, co i trochę mnie przeraża, i fascynuje – wiem, że tam wrócę nie tylko ze względu na niedokończone sprawy z Olimpijskim.

W zeszłym roku byłam na kilkunastu imprezach żużlowych, co jak na osobę, której mobilność odbiera zbyt wiele zobowiązań, jest niezgorszym wynikiem. Jeżeli przyjąć za macierzysty stadion najbliższe geograficznie Gniezno, większość tych przyjemności odbywała się na wyjeździe, najdalej w Sztokholmie i Daugavpils. Najlepszego stadionu, najsmaczniejszego pod względem atmosfery speedwaya nie wybiorę (chociaż wiem, że nie była to bynajmniej Szwecja), ponieważ każdy miał swój niepowtarzalny urok. Przaśny Dyneburg ujął mnie żużlem bliskiego zasięgu, swojską atmosferą i tym, że pojechaliśmy na Łotwę we dwójkę, ale kiedy już przyszło do żużlowania, stado niezauważalnie powiększyło się o zafascynowanych Polakami lokalsów, przypadkowego Buriata, co to piechotą do Paryża zdążał, a nawet jakiegoś Ukraińca. Poznań pokazał, że nie ma żużla prócz drugiej ligi (potem złamał wprawdzie serce, wyganiając do sektora gości na derbach ze Startem, ale ostatecznie pierwszy deszcz zmył resztki tej narzeczeńskiej kłótni i znów się kochamy). Gdańsk lśnił nawet w ciemności. Leszno… Leszno to Leszno, zawsze wracam tam z uśmiechem na ustach, bo to taki speedway, który łapie za duszę – bez wielkomiejskiego zadęcia, ale o dwa poziomy wyżej od wiejskiej przaśności (pozdrawiamy wał ziemny w Vojens)…

Tę wyliczankę można ciągnąć w nieskończoność. Jestem kibicem wędrownym. Kiedy ktoś pyta, z jakiego jestem miasta, a w domyśle słychać „jakiemu klubowi kibicujesz”, zaczynam godzinną opowieść o koczowniczym trybie życia, Wrocławiach, Toruniach, Warszawach i tej Wielkopolsce, gdzie znalazłam potrójną przynależność klubową (a w tym roku każdy klub w innej lidze). Gdy nie ma czasu na godzinną opowieść, stwierdzam, że Wostok Władywostok albo inny klub, który jest dostatecznie daleko, by nie miał kosy z klubem rozmówcy, niezależnie od pochodzenia tegoż. I wiecie co? Fajnie tak wędrować. Nałapie się tej atmosfery, będzie co wnukom opowiadać, jak będę je prowadzić na pierwszy speedway w życiu. Gdziekolwiek to będzie.

Nie wiem, czy do historii Pana Jacka życie dopisało epilog i Pan Jacek pojechał oglądać żużle gdzieś daleko. Mam szczerą nadzieję, że tak. A dla Was myśl na ten sezon: wędrujcie. Pojedźcie na mecz klubu z innej ligi. Albo za granicę, jak możecie. Wyskoczcie do Pardubic na Zlatą Přílbę czy do Teterowa na eliminacje Speedway of Nations. Może uznacie, że to nie Wasza brocha, ale uwierzcie, fajnie czasem pobyć na stadionie incognito, bez szalika ukochanej drużyny, bez znajomych okrzyków. Tak po prostu wsłuchać się w rytm serca innego żużla.

Aby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News

Obserwuj nas!

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Żużel: Dziś mija rok od premiery książki pt. „Szkoła wyprzedzania”!

speedwaynews.pl

29 marca 2021

Dziś, 29 marca, mija równo rok od premiery książki pt. “Szkoła wyprzedzania”, której autorem jest felietonistka portalu speedwaynews.pl, Joanna Krystyna Radosz. Powieść opowiada historię Dymitra, prezesa jednego z prowincjonalnych klubów żużlowych w Rosji.

Sport żużlowy. Ułańska szarża (38): Stan zawieszenia, czyli saga o Maksymie Spartaninie

Joanna Krystyna Radosz

Felietony

26 stycznia 2021

W styczniu 2021 fan żużla czeka na trzy rzeczy: wyniki Plebiscytu na Sportowca Roku (przepraszam, że rozdrapuję tę ranę), nowy regulamin PGE Ekstraligi (puśćcie sobie śmiech z puszki czy coś) oraz wyrok w sprawie Maksyma Drabika. Dwa pierwsze okazały się srogą pomyłką, a trzeciego się nie doczekamy w tym miesiącu…

Żużel: Przeczytaj nową, emocjonalną powieść o żużlu!

speedwaynews.pl

Inne kraje

14 maja 2020

Dziś zachęcamy Was do zapoznania się z recenzją nowej książki naszej felietonistki - Joanny Krystyny Radosz. "Szkoła wyprzedzania" to wyjątkowa powieść żużlowa. Przekonajcie się sami!

Żużel. Ułańska szarża (34): Wielkie słowa i małe czyny

Joanna Krystyna Radosz

Felietony

12 maja 2020

W ciągu minionego tygodnia, od czasu publikacji w innym miejscu innego tekstu, niezliczoną ilość razy słyszałam, że moje podejście do żużla jest beznadziejnie naiwne, idealistyczne i romantyczne, i nijak nie przystaje do rzeczywistości, w której sport to najzwyczajniej w świecie biznes. Przyznaję się: winna! Jestem idealistką i wierzę w sport przez wielkie S, nawet jeśli to szalenie niedzisiejsze. Jeżeli ktoś woli widzieć w sporcie tylko biznes – ma do tego prawo. Parafrazując słowa znanego Polaka: racja jest jak zadnia ćwierć i każdy siedzi na swojej. Ale skoro już uważamy, że żużel to nic więcej jak kolejne przedsiębiorstwo, bądźmyż chociaż w naszych sądach konsekwentni.

Sport żużlowy. Ułańska szarża (33): Z rodziną najlepiej na zdjęciu

Joanna Krystyna Radosz

2. Liga

27 kwietnia 2020

Znacie Shreka, nie? Chyba każdy oglądał Shreka (jeśli jednak nie, to szybko nadróbcie, to świetny film i zawsze aktualny)! A jak znacie, to pewnie pamiętacie, że w pierwszej części przygód zielonego ogra występował niejaki lord Farquaad. Postać ta, o charakterze równie nikczemnym co wzrost, wygłosiła znamienite słowa: „Zapewne wielu z was zginie, ale jest to poświęcenie, na które jestem gotów”. Mam wrażenie, że niektórzy, również w żużlu, nie zorientowali się, że Farquaad nie jest postacią pozytywną i ochoczo poszli za jego przykładem.

Żużel. Ułańska szarża (32): Głowologia

Joanna Krystyna Radosz

Anglia

8 lutego 2020

Niby nie ma sezonu, a karuzela żużlowa kręci się aż za szybko. Ledwie ochłonęliśmy po debacie na temat tego, czy Bartosz Zmarzlik jest zupą pomidorową i czy jeśli nie podoba się wszystkim, to ma prawo być sportowcem roku, a tu już wyskoczyła historia Maksyma Drabika i jego kroplówki.

Żużel - Ułańska szarża (30): Z BSI pilot już nie leci

Joanna Krystyna Radosz

Felietony

10 października 2019

Świat żużla dzieli się od sobotniego wieczoru na trzy części. Tych, których zalała fala niezmąconej radości po triumfie Bartka Zmarzlika (i w nielicznych, na szczęście, przypadkach będą próbowali uszczknąć nieco tego tortu dla siebie). Tych, którzy wciąż będą się doszukiwać jakichkolwiek oznak niedoskonałości nowego mistrza świata i z lubością mu je wytykać.

Żużel: Ułańska szarża (29): Murem za Goliatem

Joanna Krystyna Radosz

2. Liga

2 października 2019

Jeszcze chwileczka, jeszcze momencik i zakończy się tegoroczny cykl Grand Prix. Prawdopodobnie: trzecim w historii polskim tytułem Indywidualnego Mistrza Świata. Niestety, mam wrażenie, że na ostatniej prostej przed turniejem w Toruniu walka o medale mistrzostw świata nie zajmuje wcale pierwszego miejsca w rankingu najgorętszych żużlowych tematów.

Żużel. Ułańska szarża (26): Żużel w czerni i bieli

Joanna Krystyna Radosz

Felietony

13 sierpnia 2019

Jest taki dowcip o zamierzchłych już czasach, znaczy się latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Otóż ówczesny prezydent USA, Bill Clinton, przyjeżdża z przyjacielską wizytą do demokratycznej już oraz wolnorynkowej Rosji popatrzeć, jak się tym Rosjanom wiedzie na wodach kapitalizmu.

Żużel. Ułańska szarża (24): O szacunku słów parę

Joanna Krystyna Radosz

Felietony

5 lipca 2019

Usłyszałam ostatnio, na ulicy, a może w internecie, myśl, z którą w pełni się zgadzam: „Teraz jest taka moda na retro, że może do łask wróci w końcu uprzejmość i szacunek”. To miła przeciwwaga dla atakujących nas zewsząd haseł o tym, że tylko bezczelni i pozbawieni skrupułów wygrywają w dzisiejszym świecie i że należy myśleć o sobie, a o innych to jak wystarczy czasu.

Drużyny	M	PKT	+/-
zielona-energia.com Włókniarz Częstochowa	6	6	44
Fogo Unia Leszno	5	8	2
Moje Bermudy Stal Gorzów	5	6	22
Motor Lublin	6	12	82
Arged Malesa Ostrów	6	0	-106
ZOOleszcz GKM Grudziądz	6	4	-50
Betard Sparta Wrocław	5	4	22
For Nature Solutions Apator Toruń	5	4	-16

Drużyny	M	PKT	+/-
Zdunek Wybrzeże Gdańsk	5	0	-49
Cellfast Wilki Krosno	4	6	53
H. Skrzydlewska Orzeł Łódź	6	5	-23
ROW Rybnik	5	5	22
Stelmet Falubaz Zielona Góra	4	6	10
Aforti Start Gniezno	5	5	-19
Trans MF Landshut Devils	6	6	-17
Abramczyk Polonia Bydgoszcz	5	7	23

Drużyny	M	PKT	+/-
Texom Stal Rzeszów	5	4	-4
OK Bedmet Kolejarz Opole	5	6	50
Unia Tarnów	4	4	-38
SpecHouse PSŻ Poznań	5	8	73
Metalika Recycling Kolejarz Rawicz	4	2	-39
Optibet Lokomotiv Daugavpils	4	5	17
Budmax-Stal Polonia Piła	5	3	-59

Żużel: Dziś mija rok od premiery książki pt. „Szkoła wyprzedzania”!

speedwaynews.pl

Sport żużlowy. Ułańska szarża (38): Stan zawieszenia, czyli saga o Maksymie Spartaninie

Joanna Krystyna Radosz

Żużel: Przeczytaj nową, emocjonalną powieść o żużlu!

speedwaynews.pl

Żużel. Ułańska szarża (34): Wielkie słowa i małe czyny

Joanna Krystyna Radosz

Sport żużlowy. Ułańska szarża (33): Z rodziną najlepiej na zdjęciu

Joanna Krystyna Radosz

Żużel. Ułańska szarża (32): Głowologia

Joanna Krystyna Radosz

Żużel - Ułańska szarża (30): Z BSI pilot już nie leci

Joanna Krystyna Radosz

Żużel: Ułańska szarża (29): Murem za Goliatem

Joanna Krystyna Radosz

Żużel. Ułańska szarża (26): Żużel w czerni i bieli

Joanna Krystyna Radosz

Żużel. Ułańska szarża (24): O szacunku słów parę

Joanna Krystyna Radosz

Grzeszczyk wygrywa przed swoją publicznością (galeria)

Zobacz wspólny triumf Orła i Włókniarza na Moto Arenie (galeria)

Żużel na jednym z najmniejszych torów świata (galeria)

WTS Sparta wygrywa z Włókniarzem (galeria)

PGE EKSTRALIGA

EWINNER 1. LIGA ŻUŻLOWA

2. LIGA ŻUŻLOWA