Sympatycy speedway'a są niestety przyzwyczajeni do zamykania torów w Wielkiej Brytanii. Nie wszyscy zdają sobie jednak sprawę ze skali tego zjawiska. W ciągu ostatnich 75 lat, z żużlowej mapy zniknęły 94 ligowe obiekty.
![]()
Znikają na potęgę
W samym tylko 2023 na Wyspach pożegnano się z dwoma torami. Swoje areny straciły dwie drużyny występujące w Premiership – Peterborough Panthers i Wolverhampton Wolves. Szczególnie głośne było zniknięcie żużla z Monmore Green, domowego obiektu tych drugich. Tor funkcjonujący od 1928 roku działa nadal, jednak w przyszłym sezonie nie zawarczą tam silniki, a kibice ujrzą wyścigi psów. Ostatni żużlowy mecz odbył się w październiku zeszłego roku, kończąc 95 lat pięknej historii.
Jeśli zajrzymy kilka lat wstecz, przekonamy się o fatalnej skali tego zjawiska na wyspach. Liczba ligowych obiektów, z których żużel zniknął w latach 2018-2023 to aż 12. W całym XXI wieku było ich 22. Biorąc pod uwagę okres ostatnich 75 lat, brytyjskie drużyny traciły swoje domy aż 94 razy.
Pełna lista
Poniżej prezentujemy chronologiczną listę ligowych torów, które stracił brytyjski speedway. Oczywiście wyliczenia nie uwzględniają wyłącznie całkowitych zamknięć, a zniknięcie żużla z danych obiektów. Zestawienie zostało przygotowane przez Tony’ego MacDonalda, dziennikarza Speedway Star prowadzącego profil Retro Speedway na Twitterze/X.
1949: Hastings, Hull (Headon)
1950: Tamworth
1951: Fleetwood, Walthamstow
1953: Cardiff
1954: Harringay, Motherwell
1955: Brafield, Ringwood
1956: California
1957: Birmingham (Alexander Stadium)
1959: Aldershot
1960: Liverpool, Yarmouth, Bristol (Knowle)
1962: Bradford (Greenfield), Neath
1963: New Cross, Southampton, Stoke (Hanley), St. Austell (Cornish Stadium)
1964: Norwich
1967: Edynburg (Old Meadowbank)
1968: Glasgow (White City)
1969: Plymouth (Pennycross Stadium)
1970: Nelson, Doncaster
1971: Wembley, Rochdale, Romford
1972: Glasgow (Hampden Park), West Ham
1973: Rayleigh, Reading (Tilehurst)
1974: Sunderland, Barrow (Holker Street)
1975: Crewe
1976: Paisley
1977: Coatbridge, Newport (Somerton Park)
1978: Bristol (Eastville), Scunthrope (Quibell Park), Londyn – White City
1981: Glasgow (Blantyre), Hull (Boulevard)
1983: Leicester (Blackbird Road), Crayford, Birmingham (stare Perry Barr – Birchfield Ladbroke Stadium)
1984: Weymouth (pierwsze Radipole Lane)
1985: Scunthorpe (Ashby Ville), Ellesmere Port, Barrow (Park Road), Halifax
1986: Glasgow (Craighead Park), Birmingham (Bordesley Green)
1987: Manchester (Hyde Road), Boston, Canterbury
1988: Milton Keynes (Groveway)
1992: Milton Keynes (Elfield Park)
1995: Cradley Heath, Berwick (Berringotn Lough), Edynburg (Powderhall), Buxton (pierwszy tor)
1996: Hackney, Middlesborough
1997: Bradford (Odsal), Long Eaton
1998: Skegness, Glasgow (Shawfield)
1999: Linlightgow
2003: St. Austell (Claycountry)
2005: Wimbledon, Hull (Craven Park), Exeter, Carmarthen
2008: Reading (Smallmead)
2010: Weymouth (drugie Radipole Lane)
2011: Newport (Hayley Stadium)
2015: Manchester (Greyhound Stadium)
2016: Coventry
2018: Arena Essex, Rye House, Workington (Derwent Park), Buxton (drugi tor)
2019: Stoke (Loomer Road), Swindon, Somerset
2021: Kent, Eastbourne
2022: Newcastle
2023: Peterborough, Wolverhampton
koniec ostatniego wyścigu na Monmore Green w WolverhamptonAby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News
Obserwuj nas!
