Transfery to jeden z najbardziej emocjonujących momentów w czasie przerwy międzysezonowej. Kluby zbroją się, żeby przynieść swoim kibicom wiele radości. Kilka lat temu za braci Curzytków oferowano fortunę, a teraz mają kłopot ze znalezieniem drużyny.
![]()
Transferowa saga dwójki braci
Aby przypomnieć sobie sagę braci Curzytków trzeba się cofnąć do końcówki 2019 roku. To właśnie wtedy zaczęły dochodzić głosy, jakoby okraszeni ogromnym talentem bracia Michał i Bartosz mieli opuścić macierzystą drużynę. Na przeszkodzie stały jednak pieniądze. W końcu kluby zaczęły zaoferować fortunę.
Starszy z braci rozpoczynał swoją przygodę z ligowymi rozgrywkami w sezonie 2018 i w barwach Stali Rzeszów wystąpił ośmiokrotnie zdobywając ze swoim macierzystym zespołem Drużynowe Mistrzostwo II Ligi. Rok później także ścigał się na drugoligowych torach, lecz tym razem w barwach PSŻ-u Poznań. Był tam jednym z najskuteczniejszych juniorów w całych rozgrywkach. Taka postawa nie umknęła klubom z wyższych lig. On sam był na celowniku wielu zespołów, a jego transfer możliwy był tylko „w pakiecie” z bratem. To zwiększyło negocjacyjne możliwości zarówno macierzystego klubu jak i rodziców tych żużlowców.
Usługami braci zainteresowanie było ogromne. O zawodników pytały ekipy z Torunia, Łodzi, Rybnika, Sparty Wrocław oraz nowopowstałego RzTŻ-u. Ostatecznie wybór padł na stolicę Dolnego Śląska, a wrocławianie zmuszeni byli wydać fortunę, bo w kuluarach mówiło się, iż łączna kwota transferu opiewała na ponad 400 tysięcy złotych. Pierwszy rok mieli spędzić na wypożyczeniu, a dopiero po tym roku zostać definitywnie sprzedani. Środowisko, a szczególnie kibice innych drużyn nie odebrali tego najlepiej. We Wrocławiu widzieli w tym duecie jednak przyszłość i szansę na długoterminowe pozbycie się problemu, jakim było posiadanie silnego młodzieżowca.
Trzy lata po transferze
Po trzech sezonach w Sparcie ciężko jednak przyznać, że była to dobra inwestycja. Starszy z braci, Michał w sezonie 2020 zbierał frycowe. W 2021 roku jego postawa wyglądała już nieco lepiej, lecz pomimo nadziei na progres także w roku kolejnym, w sezonie 2022 ponownie zaprezentował się kiepsko osiągając średnią biegopunktową niewiele wyższą od tej, którą mógł pochwalić się po swoim pierwszym roku w PGE Ekstralidze.
Dość powiedzieć, że po trzech latach wśród najlepszych ma na swoim koncie zaledwie cztery (!) zwycięstwa w najlepszej żużlowej lidze świata, a prawie sześćdziesiąt procent swoich biegów kończył bez punktów. Kibice nie ukrywali frustracji i mieli już dość tak kiepskiej postawy młodzieżowca, za którego ich klub wydał swego czasu fortunę.
Drugi z braci, Bartosz nawet nie miał okazji do debiutu w PGE Ekstralidze, a na wypożyczeniu w Metalika Recycling Kolejarzu Rawicz wystąpił w zaledwie dwóch spotkaniach. Rok wcześniej był podstawowym juniorem Cellfast Wilków Krosno, która statystycznie była najsłabszą juniorską formacją w całej eWinner 1. Lidze.
Obecnie obaj bracia podpisali z Betard Spartą Wrocław jedynie „kontrakt warszawski”. Wszystko wskazuje zatem na to, że dostali wolną rękę w poszukiwaniu klubu. Mamy jednak połowę grudnia, a chętnych na horyzoncie nie widać. Jaki los czekać będzie wychowanków Stali Rzeszów to przekonamy się w najbliższych tygodniach lub miesiącach.
Aby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News
Obserwuj nas!
1. runda Indywidualnych Mistrzostw Australii w Gillman
2. runda Indywidualnych Mistrzostw Australii w Albury
3. runda Indywidualnych Mistrzostw Australii w Kurri Kurri
4. runda Indywidualnych Mistrzostw Australii w North Brisbane
