Wielka Brytania posiada najstarsze rozgrywki żużlowe w historii. Krzysztof Dziamski, felietonista speedwaynews.pl, zdecydował się na przybliżenie bogatej historii speedway’a w brytyjskiej odmianie. Na rynku ukazał się drugi tom historii ligi brytyjskiej.
![]()
„Ove Fundin zwrócił na siebie uwagę żużlowego światka już w finałe IMŚ w roku 1954. W tym samym roku podczas spotkań towarzyskich w Szwecji pod wrażeniem jego jazdy był Jack Parker. Zawodnik Belle Vue zaprosił więc reprezentanta Trzech Koron na zimowe tournée do Australii. Fundin na Antypodach spisywał się doskonale – z dużą pewnością ogrywał rywali i zdobywał wiele punktów.
Nawiązał on tam głębszą znajomość z Aubem Lawsonem. Lawson zaproponował Szwedowi starty w Norwich, na co ten się zgodził. Nie było to jednak takie proste. W obliczu zmniejszającej się liczby klubów wielu zawodników zostało bez pracy – nic więc dziwnego, że SCB odrzuciło wniosek o zakontraktowanie Szweda. Działacze z Norfolk jednak nie poddawali się. Aby załatwić Fundinowi pozwolenie na pracę na Wyspach, znaleźli mu zatrudnienie w warsztacie… kuśnierskim. Był to bowiem zawód, którym Ove parał się w Szwecji. Dodatkowo, do siedziby SCB udał się osobiście Aub Lawson, by wstawić się za reprezentantem Trzech Koron. Ostatecznie udało się uzyskać zgodę na starty. Fundin zadebiutował w barwach Norwich w pojedynku przeciwko Belle Vue 25 czerwca 1955 roku. Swój pierwszy bieg wygrał, a łącznie w spotkaniu wywalczył osiem punktów. Ogółem Fundin wystąpił w owym sezonie zaledwie w sześciu pojedynkach ligowych „Gwiazd” – wywalczył w nich jednak aż 73 punkty i 3 bonusy. Do tego walnie przyczynił się do największego dotychczasowego sukcesu ekipy z Norwich – triumfu w National Trophy. W pierwszym finałowym pojedynku na Wembley, między innymi dzięki jego szesnastu punktom, goście wygrali w stosunku 64:43. W rewanżu, już bez Fundina i kontuzjowanego Lawsona, gospodarze przegrali, ale zaliczka z pierwszego spotkania była na tyle duża, że wystarczyła do zgarnięcia trofeum.”
„Historia ligi brytyjskiej. Tom II (1946-1959)”
Fragmenty te pochodzą z książki „Historia ligi brytyjskiej. Tom II (1946-1959)”. Zostały w niej przedstawione lata 1946-1959, czyli okres powojennego boomu jak i dużego kryzysu. Jeszcze w sezonie 1951 na trzech poziomach rozgrywkowych ścigało się trzydzieści pięć drużyn, a już siedem lat później ekip było raptem dziesięć! Był to również czas nowinek regulaminowych, takich jak rezerwa taktyczna, czy krytykowana od samego początku instytucja gościa. To również okres, gdy na sam szczyt wchodziły takie gwiazdy jak Ronnie Moore, Barry Briggs, Ove Fundin czy Peter Craven. W lidze pierwsze skrzypce grała drużyna z Wembley, której upadek nastąpił niezwykle gwałtownie. Później pałeczkę pierwszeństwa przejęła ekipa Wimbledonu z utytułowanymi Nowozelandczykami na czele. Aczkolwiek, jak to w sporcie, niespodzianek nie brakowało!
W książce nie zabraknie opisu poszczególnych sezonów, pełnych składów drużyn, tabel, wyników oraz średnich czołowych zawodników. Dodatkowo wszystko wzbogacone zostało unikatowymi zdjęciami mistrzowskich drużyn i częścią statystyczną. Obecnie w sprzedaży jest dostępny zarówno Tom I jak i Tom II. Książka, wydana pod patronatem speedwaynews.pl. Zakupić ją można na portalu Allegro.
Aby nie przegapić najciekawszych artykułów kliknij obserwuj speedwaynews.pl na Google News
Obserwuj nas!
